Samenvatting
Anne Frank, een Duits joods meisje, is met haar ouders en zus naar Amsterdam gevlucht. In 1942. op haar dertiende verjaardag krijgt ze een dagboek cadeau. Op deze dag schrijft ze voor het eerst in het dagboek. Ze vertelt haar belevenissen in de vorm van brieven die ze aan een denkbeeldige vriendin, Kitty, schrijft. In de eerste weken na haar verjaardag gaat ze nog naar het joods Lyceum in Amsterdam, maar al snel moet ze, samen met haar familie, onderduiken. Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie Daans (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert van Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is re snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw Daans. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter Daans. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: mereer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd. Dan zijn er nog de dames Miep Gies, die Miep van Santen wordt genoemd, en Bep Voskuijl, voor de onderduikers Elli Vossen. Op 4 augustus 1944 vallen de Duitsers het pand binnen. Het achterhuis wordt ontdekt en alle bewoners worden gearresteerd. Zij worden via Westerbork naar Auschwitz vervoerd en wanneer de Russen dat kamp naderen, worden Anne en Margot naar Bergen-Belsen overgebracht. Twee maanden voor de bevrijding van dat kamp, sterven ze beide aan tyfus. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de concentratiekampen. Kleiman en Kugler, die ook opgepakt zijn en in Nederlandse kampen zijn ondergebracht, keren na de oorlog terug naar Amsterdam.https://www.scholieren.com/boekverslag/45928
Eigen mening
Ik vond het boek niet moeilijk leesbaar, want het is door een kind geschreven. Het verhaal was heel duidelijk en je leeft je echt in het boek, want ''Het Achterhuis'' is eigenlijk een heel persoonlijk boek, want het is een dagboek. De tijdsverloop is ook niet moeilijk omdat er geen flashbacks of vooruitwijzingen zijn.Je kan je goed inleven in de situatie rond de hoofdpersoon. Het mooiste van het boek vond ik dat ik, persoonlijk, ook de spanning ervaarde tijdens het lezen. Ik heb twee verschillende videofilms van het boek gezien, maar dan leef je je minder in, want dan is Anne de hoofdpersoon niet. Ze is wel een van de hoofdpersonen, maar niet zoals in het boek. Het boek was dus niet vaag, onduidelijk of verwarrend. Ik zou het boek echt aanraden aan mensen die echt van oorlogsverhalen houden, maar ook aan andere mensen.
Uitwerkingsopdracht L.
Ik leefde niet in oorlog en geweld
ken ook geen angst voor bommen en soldaten
of voor verraders, die hun land vergaten
Zag nooit een mens door een geweer geveld
Ik weet uit verhalen die mij zijn verteld,
hoe mensen huis en haard moesten verlaten
en lang in concentratiekampen zaten
door wanhoop en ellende vergezeld
Ik weet dat velen spoorloos zijn verdwenen
zij zaten in ’t verzet of waren Jood
Men weet niet waar of hoe zij zijn gedood
Ik móet wel blijven stilstaan bij diegenen
die sneuvelden …..
de oorlog is voorbij,
maar door hún offer is mijn leven vrij!
Aan de hand van dit gedicht kan ik kwijt dat ik het heel erg vind wat er in die tijd is gebeurd. Ik heb het zelf nooit meegemaakt dus ik kan er ook niet echt bij stilstaan van hoe erg dat moet zijn geweest. Er staat in het gedicht dat ik weet uit verhalen die mij zijn verteld dat mensen hun huis moesten verlaten om naar een concentratiekamp te vertrekken. Ik heb ervoor gekozen dit in het gedicht te zetten omdat ik op school best wel veel films en filmpjes heb gezien over de tweede wereldoorlog. In die films kwam Anne Frank eigenlijk altijd wel voor. Of gezinnen waarbij op de deur werd geklopt om hun mee te nemen naar een concentratiekamp waar de mannen moesten werken en de vrouwen direct om het leven kwamen in de gaskamer. (137) Ik vind het ook heel erg dat Anne niet ver voor het einde van de oorlog op zo'n nare manier om het leven is gekomen. Vooral omdat dit verhaal echt gebeurd is en ook nog echt geschreven in die vreselijke tijd door iemand die dit allemaal moest mee maken deed het me soms wel veel verdriet.
